Sir Charles… Μέρος Γ΄(video)

Όπως και να ‘χει, ο Σερ στη διετία 1994-1996 συνειδητοποίησε ότι είχε χάσει την ευκαιρία του να γίνει η μεγαλύτερη φίρμα του NBA και οι εξελίξεις στα τεκταινόμενα του πρωταθλήματος άφηναν τον ίδιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας προς χάρη άλλων παικτών. Η ξεκάθαρη κυριαρχία του Χακίμ Ολάζουον στη διετία 1993-1995 με τους ισάριθμους τίτλους, η συνεχιζόμενη άνοδος και προβολή του Σακίλ Ο’ Νιλ, η επιστροφή του Μάικλ Τζόρνταν και η αναμενόμενη αναγέννηση των Σικάγο Μπουλς, η εμπορικότητα του Σον Κεμπ και η άφιξη νέων σταρ στο πρωτάθλημα όπως οι Γκραντ Χιλ και Ανφέρνι Χάρνταγουεϊ, ήταν τα βασικότερα θέματα συζήτησης στους κύκλους της λίγκας στο διάστημα εκείνο, με αποτέλεσμα ο γνωστός ναρκισσιστής «Τσακ» να αισθάνεται πως βρίσκεται στο περιθώριο.

Στο ξεκίνημα της περιόδου 1997-1998, ο άλλοτε κυρίαρχος πάουερ-φόργουορντ ήταν φανερό πως αδυνατούσε να συναγωνιστεί τους κορυφαίους φόργουορντ και σέντερ των αντίπαλων ομάδων. Ως απόρροια τούτου πραγματοποίησε τη χειρότερη -σε μέσους όρους- χρονιά της καριέρας του, ύστερα από τη ρούκι σεζόν του.

Απογοητευμένος, αποκαμωμένος, με συνεχόμενα προβλήματα τραυματισμών και με τα 36 χρόνια της ηλικίας του να φαντάζουν ιδιαίτερα βαριά για το ταλαιπωρημένο κορμί του, ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ παρουσιάστηκε για τελευταία χρονιά στα γήπεδα την περίοδο 1999-2000. Στην αγαπημένη του Φιλαδέλφεια, όπου είχε ετοιμαστεί φιέστα για την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ο τότε 36άχρονος φόργουορντ τωνΧιούστον Ρόκετς έμελλε να εγκαταλείψει το γήπεδο με διαλυμένο τένοντα! Στην προσπάθειά του να κόψει τον Τάιρον Χιλ, υπέστη ρήξη στο αριστερό πόδι, με τον ίδιο να μην μπορεί να πιστέψει αυτό που του συνέβη. «Νομίζω πως έπρεπε να τελειώσει έτσι», είχε πει τότε -με λυγμούς- για το περίεργο παιχνίδι της μοίρας. Και μετά, φυσικά, άλλαξε γνώμη. Στον έναν και μοναδικό αγώνα που ακολούθησε, στον -κυριολεκτικά- τελευταίο του, στο Χιούστον κόντρα στους Γκρίζλις στις 20 Απριλίου του 2000, μπήκε στο παρκέ και με μια κίνηση-σήμα κατατεθέν του σκόραρε το ιστορικό καλάθι. Και αποχώρησε ακριβώς όπως επιθυμούσε. Με τον κόσμο, όρθιο, να τον αποθεώνει.

Οι ατάκες του έχουν μείνει στην ιστορία. «Με ακόμη δύο ντόνατς θα γίνω ο τέλειος κύκλος», είχε δηλώσει ενθουσιασμένος… «Όταν δεν σου κάνουν έκπτωση στα «McDonald’s», τότε καταλαβαίνεις πως πρέπει να αποσυρθείς», αναφερόμενος στον Καρλ Μαλόουν. «Παρατάω το μπάσκετ για την κολύμβηση. Θα μείνω στην πισίνα όσο υπάρχουν κορίτσια χωρίς τοπ», για το μέλλον του. Αν και υπέρβαρος δεν δίστασε να αναμετρηθεί σε αγώνα δρόμου με τον τότε 67χρονο διαιτητή Ντικ Μπαβέτα. Παραλίγο να χάσει όταν άρχισε να τρέχει με την όπισθεν! Φυσικά, έχει τσακωθεί, έχει αποβληθεί, έχει τιμωρηθεί ουκ ολίγες φορές. Έχει εκστομίσει αμέτρητες βρισιές. Είναι αθεράπευτα τζογαδόρος. Έχει χάσει πάνω από δέκα εκατ. δολάρια, αν και: «Δεν είναι τόσο σοβαρό πρόβλημα, γιατί έχω πολλά χρήματα».

Έχει κάνει περάσματα από ταινίες, έχει γράψει βιβλία. Ήθελε να γίνει κυβερνήτης της Αλαμπάμα, αλλά τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη. Έχει ταχθεί υπέρ των ομοφυλόφιλων, ενώ κατά τη διάρκεια του λοκ άουτ απέδειξε τις κοινωνικές ευαισθησίες του, όταν αποφάσισε να χαρίσει το μισθό του σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, καθώς: «Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει λοκ άουτ κι εγώ να πληρώνομαι κανονικά». Ο ίδιος ποτέ δεν θέλησε να γίνει αρεστός. Όπως, άλλωστε, είχε δηλώσει όταν ακόμα έπαιζε: «Κάνω τη δουλειά μου. Προσπαθώ να κερδίζω, γιατί για αυτό πληρώνομαι. Δεν πληρώνομαι για να ευχαριστώ τους φιλάθλους. Δεν με νοιάζει καθόλου τι πιστεύει ο κόσμος για μένα. Επίσης, είμαι σίγουρος πως, ακόμα κι όσοι με βρίζουν, με θαυμάζουν ως μπασκετμπολίστα. Αν δεν το κάνουν, απλώς δεν ξέρουν μπάσκετ».

Ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ είναι μέλος του Hall of Fame από το 2006 κι ένας από τους 50 καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ. Επιλέχθηκε στο νούμερο 5 του ντραφτ του 1984 από τους Φιλαδέλφεια Σίξερς, με τους οποίους αγωνίστηκε έως το 1992. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια τον βρήκαν στους Φοίνιξ Σανςκι άλλα τόσα πέρασε στους Χιούστον Ρόκετς, για να ολοκληρώσει την καριέρα του. Είναι ένας από τους μόλις πέντε παίκτες που έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν το «φράγμα» των 20.000 πόντων, 10.000 ριμπάουντ και 4.000 ασίστ.

Αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος το 1993, πέντε φορές μέλος της κορυφαίας πεντάδας (1988, 1989, 1990, 1991, 1993) κι άλλες τόσες μέλος της καλύτερης δεύτερης (1986, 1987, 1992, 1994, 1995), ενώ ήταν μέλος της κορυφαίας πεντάδας και ως ρούκι, το 1985. Επίσης, πήρε μέρος σε 11 All Star Game (1987-1997). Αποτέλεσε μέλος της«Dream Team», με την οποία κατέκτησε δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, το 1992 στη Βαρκελώνη και το 1996 στην Ατλάντα. Η φανέλα του (Νο 34) έχει αποσυρθεί τόσο από τους Φιλαδέλφεια Σίξερς όσο και από τους Φοίνιξ Σανς, αλλά και από το πανεπιστήμιο Όμπερ….

#ΤσαρλςΜπάρκλεϊ