- Grigoris Grigoras
Χωρίς λόγια… Σε ευχαριστούμε Νίκο Γκάλη (video)
Περίμενα να περάσουν λίγες ώρες από αυτό που είδα για να καθαρίσει το μυαλό μου και να στεγνώσουν τα δάκρυα συγκίνησης που κύλισαν στα μάγουλα μου. Δεν μπορώ να περιγράψω διαφορετικά αυτό που είχα την ευκαιρία να δω χθες, έστω από την τηλεόραση. Είδα τον τιτάνα Γκάλη να δακρύζει, τον καλύτερο Έλληνα όλων των εποχών έστω και μετά από 19 περίπου χρόνια να τιμάται για όσα προσέφερε στο Ελληνικό μπάσκετ.
Για τους πιο παλιούς, η χθεσινή γιορτή θα ήταν δώρο θεού, αφού πέραν του μοναδικού Γκάλη είδαν ξανά στο παρκέ (με κουστούμι δυστυχώς) και άλλα ιερά τέρατα του Ελληνικού μπάσκετ. Όσο για τους νεότερους …Σας παραπέμπω στην υπόκλιση του σημερινού αρχηγού του Άρη, Αντώνη Ασημακόπουλου, για να καταλάβει κανείς τι εστί Νίκος Γκάλης. Χιλιάδες κόσμος να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του από το πρώτο λεπτό, με τον Γκάλη να προσπαθεί μάταια να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκίνησης που δεν σταμάτησαν λεπτό να τρέχουν από τα μάτια του. Παρέα με αυτόν όμως δάκρυσε και όλος ο Ελληνισμός που για 19 χρόνια δεν δεήθηκε να τιμήσει τον μεγαλύτερο αθλητή που έβγαλε ποτέ αυτή η χώρα. Ως ελάχιστο φόρο τιμής έστω και αργά, πολύ αργά, έχουμε επιτέλους ένα γήπεδο που να ονομάζεται Νίκος Γκάλης. Ένα γήπεδο που μόνο από το άκουσμα του πλέον θα γονατούν πολλές ξένες ομάδες προτού περάσουν το κατώφλι του άλλοτε Αλεξάνδρειου και πλέον «Nick Galis Hall».
Εγώ από την πλευρά μου απλά νιώθω δέος και μόνο που χτυπώ τα δάχτυλα μου στο πληκτρολόγιο, αφού αυτός ο άνθρωπος ήταν ο κύριος λόγος που άπαντες άρχισαν να ασχολούνται με το μπάσκετ. Τι να πρωτοπώ, τι να πρωτογράψω .. Την υπόκλιση του Ασημακόπουλου, το κλάμα του δράκου Παναγιώτη Γιαννάκη ; Τι ;
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου η σκηνή που ο ένας και μοναδικός Νίκος Γκάλης βλέπει την φανέλα του να ανεβαίνει στην οροφή του “Nick Galis Hall” δακρυσμένος.
Οι mpasketologies δεν έχουν παρά να ευχαριστήσουν τον άρχοντα Γκάλη για όσα μας προσέφερε και μας δίδαξε.. Νίκο Γκάλη… ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ..
Κλείνω με την αγαπημένη μου σκηνή από την χθεσινή ονειρική βραδιά.. Η φανέλα με το νούμερο 6 θα κοσμεί για πάντα το γήπεδο του Άρη. Το γήπεδο του Γκάλη. Το «Nick Galis Hall»