Τσάμπα ήττα…

Ωραία, χάσαμε, και τι έγινε; Ήρθε το τέλος του κόσμου επειδή σε ένα φιλικό δεν καταφέραμε να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο; Γνωρίζω εκ των προτέρων τις κριτικές και τα αρνητικά που θα βγουν στη φόρα μετά από αυτό το αποτέλεσμα, αλλά και τις πρώτες γκρίνιες, γιατί πολύ απλά, έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες.

Το ότι χάσαμε σήμερα δεν είναι κακό. Αντίθετα ίσως να ήταν αυτό που χρειάζεται η ομάδα για να καταλάβει ότι δεν γίνεται να παίρνεις το μετάλλιο πριν βρεθείς καν στην Σλοβενία. Άλλωστε, τα φιλικά είναι για να βλέπουν οι προπονητές και τα αδύνατα σημεία της ομάδας όχι μόνο τα δυνατά. Εγώ προσωπικά είμαι ικανοποιημένος, όχι επειδή χάσαμε αλλά για το ότι είναι το πρώτο παιχνίδι που ο ομοσπονδιακός μας τεχνικός μπορούσε να επιλέξει χωρίς απρόοπτα την ιδανική δωδεκάδα για τον αγώνα. Κατσίβελης, Μπορούσης, Σπανούλης και Καιμακόγλου φώναξαν ξανά παρών προκαλώντας ακόμα έναν ευχάριστο πονοκέφαλο στον Τρινκέρι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε παιδιά ότι τώρα, ουσιαστικά, δίνεται η ευκαιρία να δουλέψουν όλοι μαζί σαν ομάδα.

Ίσως είναι καιρός να μάθουμε να βλέπουμε και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Ναι χάσαμε, ναι πονέσαμε γιατί πέραν της ήττας το χαστούκι ήρθε από έναν κατώτερο αντίπαλο, αλλά ίσως αυτό είναι το ξυπνητήρι που χρειαζόμασταν ενόψει των επίσημων παιχνιδιών που ακολουθούν. Υπομονή, επιμονή και φυσικά εμπιστοσύνη σε αυτά τα παιδιά που ιδρώνουν για την φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος, την ίδια ώρα που αρκετοί άλλοι απλά κάθονται μπροστά από τους υπολογιστές και ετοιμάζονται να κρεμάσουν την ομάδα για μία ήττα σε ένα φιλικό παιχνίδι.  Έλεος πια με όλους αυτούς τους προπονητές.

Υ.Γ. Προσπάθησα να μην ασχοληθώ με την φιλοξενία των Γερμανών, αλλά κι αυτοί το παράκαναν. Δεν πειράζει όμως. Φρόντισαν η μεταξύ μας αναμέτρηση να είναι τηλεοπτική. Ξεφτιλίστε τους δημόσια να το νιώσουν στο πετσί τους και μετά τρένο για το βάθρο.