Σε ευχαριστώ κι ας με πόνεσες…

Πέρασαν δύο ολόκληρα 24ωρα αλλά ακόμη δεν το χωρεί το μυαλό μου… Η Εθνική μας ρε παιδιά, η ομάδα μας, που είχε στόχο το μετάλλιο, εγκατέλειψε πρόωρα και σε αρκετούς αγώνες έπεσε αμαχητί σε αυτό το μαύρο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Υπήρξαν αδικίες , υπήρξαν εύνοιες , υπήρξαν φάλτσα σφυρίγματα αλλά τίποτα από αυτά δεν έκρινε την αποτυχία μας. Αυτό που έλειπε, ή καλύτερα αυτό που εμφανίστηκε μόλις στον τελευταίο αγώνα στέρησε από την ομάδα μας κάτι καλύτερο. Για όσους δεν κατάλαβαν μιλώ για την Ελληνική ψυχή, την Ελληνική αυταπάρνηση, κάποτε όταν τα πάντα έδειχναν μαύρα, αυτή η ομάδα στεκόταν ζωντανή.

Μπορώ να καθίσω με τις ώρες και να βγάζω κάθε μέρα και νέο άρθρο για την αποτυχία της Εθνικής μας, όπως κάνουν άλλωστε και όλες οι άλλες ιστοσελίδες αλλά δεν έχει νόημα ρε μάγκες. Πόνεσε τους πάντες, αλλά δεν πρέπει να μας παίρνει από κάτω. Αυτή η ομάδα ήταν που μας έκανε όλους να αγαπήσουμε το μπάσκετ. Αυτή η ομάδα είναι που το ‘87 και ‘05 ήταν στην κορυφή της Ευρώπης, αυτή η ομάδα ήταν το 2006 δευτεραθλήτρια κόσμου. Φυσικά αδέλφια μου, για να το καταλάβουμε αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Προσπάθησα να το αναφέρω πολλές φορές αλλά μάταια. Η Εθνική δεν είναι Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός. Η Εθνική είναι η ομάδα όλων των Ελλήνων.

Δεν γνωρίζω αν του χρόνου θα είμαστε στο παγκόσμιο, αλλά αυτό δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου. Η Ελλάδα με ή χωρίς Σπανούλη, Φώτση και τα υπόλοιπα παιδιά θα συνεχίσει να υπάρχει, θα συνεχίσει να μαζεύει μετάλλια και διακρίσεις. Δεν προσπαθώ να χρυσώσω το χάπι παίδες. Χάσαμε αλλά μην τα κάνουμε όλα ίσα και όμοια. Οι επιτυχίες που μας χάρισαν όλα αυτά τα παιδιά που φοράνε την φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος είναι αμέτρητες. Μπορεί το επόμενο κύπελλο να το σηκώσει ο Σπανούλης, μπορεί όμως να το σηκώσει και ο Μποχωρίδης. Η ουσία είναι μία. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…

#ΒασίληςΣπανούλης #ΕθνικήΕλλάδας #Ολυμπιακός #Παναθηναΐκός