Πως μας φάνηκε ο Ολυμπιακός…

Με ίσως την καλύτερη του εμφάνιση φέτος ο Ολυμπιακός υποδέχθηκε το 2014 όπως συνήθισε να κάνει και στο 2013, δηλαδή με νίκη ! Αυτή ίσως να ήταν και η πιο σημαντική μέχρι τώρα στην Ευρωλίγκα, αφού ήρθε στο σημείο που δειλά-δειλά έρχοταν κι η αμφισβήτηση. Όχι βέβαια απ’ τον κόσμο που κατέκλησε το ΣΕΦ, αλλά από την δύναμη της “πένας” που όπως ξέρουμε, δεν θέλει και πολύ να αρχίσει να γράφει τα δικά της.

Η πίεση σίγουρα για τους παίχτες του Μπαρτζώκα ήταν μεγάλη και με δεδομένες τις απουσίες Λό και Πέτγουεϊ, το έργο φάνταζε ακόμη πιο δύσκολο πριν αρχίσει. Ένας από τους πιο καταλυτικούς παράγοντες της νίκης των Πειραιωτών, ήταν η διαφορά που πήρε από το πρώτο μέρος με πρωταγωνιστές Σπανούλη και Πρίντεζη. Ο V-Spam έκανε ότι ήθελε την άμυνα των Τούρκων ενώ και η αποτελεσματικότητα του Πρίντ ήταν εντυπωσιακή.

Και επειδή όπως είπαμε πριν η δύναμη του Τύπου είναι μεγάλη, νομίζω ότι αδικούν κάπως ένα παίχτη από το προχθεσινό παιχνίδι. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Στράτο Περπέρογλού. Όπως και στην περίπτωση του Διαμαντίδη έτσι και στον V-Spam, οι δημοσιογράφοι παθαίνουν παροξυσμό όταν κάποιος από τους δύο κάνει εξαιρετική εμφάνιση, αφήνοντας σε κάποιον άλλο μια μικρή παράγραφο που έκανε αντίστοιχη εμφάνιση. Ίσως και σε πιο κρίσιμα σημεία.

Ο Kill-Bill έκανε ένα απο τα καλύτερα ημίχρονα της θητείας του στον Ολυμπιακό, όμως ο άνθρωπος αυτός δεν είναι μηχανή και κάποια στιγμή κουράζεται. Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε κάποιος να πάρει την σκυτάλη για το δεύτερο μέρος; Ο Περπέρογλου έπαιξε στο 3 και στο 4 ένα ολόκληρο ημίχρονο βάζοντας κρίσιμα σουτ, παίρνοντας φάουλ, φάσεις πάνω του μέχρι το καλάθι, καθώς και ριμπάουντ. Έκανε τα πάντα σχεδόν.

Όσο αφορά την συνολική εμφάνιση των παιχτών του ο Ολυμπιακός μπήκε με πάθος αλλά και μυαλό χτυπώντας την Φενέρ έκει που πονούσε, δηλαδή στην υψομετρική διαφορά. Μια ομάδα με μεγάλο μέσο όρο ύψους είναι λογικό να έχει παίχτες με αργά πόδια, έτσι αυτομάτως οι ερυθρόλευκοι σημάδεψαν τους πιο αργούς από αυτούς φορτώνοντάς τους με φάουλ και καλάθια.

Μυαλωμένο παιχνίδι φυσικά και στην άμυνα, αφού οι παίχτες του Μπαρτζώκα περιόρισαν τους αντιπάλους τους στην ρακέτα. Ουσιαστικα αποφεύχθηκαν οι ασσίστ σε Κλέιζα και Ζόριτς, ενώ όταν ο τελευταίος είχε πάρει φόρα στο 3ο δεκάλεπτο είχε ήδη φορτωθεί με πολλά φάουλ. Να λοιπόν πως η επίθεση παίζει άμυνα μερικές φορές.

Εκτός από την τακτική όμως η διαφορά που εντοπίζεται έναντι της ομάδας του Ζότς, σε σύγκριση με τα τελευταία παιχνίδια των ερυθρολεύκων, είναι πως έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά, έπεφταν με αυτοθυσία και κυρίως είχαν εγωισμό ! Από τον Αρχηγό μέχρι και αυτόν που έπαιξε λιγότερο. Τρανό παράδειγμα ο Ντάνστον, με την εκπληκτική τάπα που φιλοδώρησε τον Λούκα Ζόριτς, σε ένα σχεδόν σίγουρο καλάθι για τον Κροάτη. Άξιοι αναφοράς και οι Μάντζαρης και Λοτζέσκι με χαρακτηριστικό highlight την άψογη συνεργασία τους με τον πρώτο να κλέβει και τον δεύτερο να καρφώνει με μανία, σε μια απο τις ωραιότερες φάσεις τις αναμέτρησης.

Το πάθος φυσικά κάποτε φέρνει και λάθη, παρ’ όλαυτα ο Ολυμπιακός αρίστευσε και σε αυτό τον τομέα, με μόλις 4 (!) λάθη. Το επίτευγμα αυτό μεγενθύνεται, ακόμη περισσότερο αν λάβουμε υπόψιν πως το παιχνίδι διεξαγόταν κατα διαστήματα σε φρενήρη ρυθμό ! Αυτός ο αριθμός σε συνδυασμό με τις 20 ασσίστ και την σημαντική ευστοχία από το τρίποντο, μας θύμισε όλους ποιος είναι ο Πρωταθλητής Ευρώπης.

Οι δύο συνεχόμενες ήττες και άσχημες εμφανίσεις των Πειραιωτών, φαίνεται τελικά πως ήταν μία κακή παρένθεση, από αυτές που όλες οι ομάδες δικαιούνται. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως η ανάκαμψη ήρθε με το καλημέρα του νέου έτους και του Top 16, εναντίον μιας πολύ δυνατής ομάδας και του καλύτερου για πολλούς, Ευρωπαίου προπονητή. Η δήλωση άλλωστε του Ομπράντοβιτς για την περηφάνια που χαρακτηρίζει την ομάδα του Ολυμπιακού και η αναγνώριση της ανωτερότητας του, είναι το κερασάκι στην τούρτα του προχθεσινού show !

#ΟλυμπιακόςΦενερμπαχτσέ