Πεδίο μάχης…

Διάβασα αρκετά, είδα ακόμα περισσότερα, αλλά έζησα τα πάντα και σήμερα θα σας τα μεταφέρω όπως τα έζησα εγώ στο Ελευθέρια και όχι στο Λευκόθεο όπως γράφουν κάποιοι. Πήρα το χρίσμα λοιπόν από τις mpasketologies να πάω σαν πολεμικός ανταποκριτής σε ένα ραντεβού θανάτου για να βγάλω ρεπορτάζ. Το μόνο που κατάφερα τελικά ήταν να φύγω ζωντανός και χωρίς τραύματα αφού δεν ήταν και λίγοι αυτοί που διακομίστηκαν στο Απολλώνιο ή που έφυγαν με σχισμένα κεφάλια.

Φυσικά στο τέλος της μέρας βγήκα νικητής γιατί είμαι εδώ και μοιράζομαι μαζί σας την κόλαση που έζησα. Δεν με ενδιαφέρει ποιος το ξεκίνησε αλλά δεν έχω πρόβλημα και να το αναφέρω. Μερικοί ανεγκέφαλοι του Απόλλωνα έκαναν την  αρχή και άλλο που δεν ήθελαν οι ανεγκέφαλοι του ΑΠΟΕΛ απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Όλα αυτά τουλάχιστον όσο αφορά την πρώτη διακοπή και δεν πρέπει να ξεχάσω και την αστυνομία μας.

Οι ηλίθιοι-ανεγκέφαλοι έβγαζαν τα μάτια τους ρίχνοντας μέχρι και πέτρες την ίδια ώρα που η αστυνομία ήταν έξω και έκανε το τσιγαράκι της. Μέχρι να πάρουν χαμπάρι τι γινόταν ήταν πλέον αργά. Το παιχνίδι της κερκίδας είχε πάρει φωτιά και απλά κατάφεραν να μπουν και αυτοί στην εξίσωση των επεισοδίων.

Αφού τελικά ηρέμισαν λίγο τα πράγματα, περιμέναμε την απόφαση των τριών ρεφ οι οποίοι έδωσαν ρεσιτάλ ηλιθιότητας αφού αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα έως έχει βάζοντας απλά τους αρχηγούς Νεοφύτου και Παντούρη να μιλήσουν στον ζωολογικό κήπο που είχαν γύρο τους. Όπως ήταν λογικό, και το ήξεραν όλοι όσοι ήταν παρών, το παιχνίδι θα έπαιρνε ξανά φωτιά στο τέλος από την ομάδα η οποία θα ήταν πίσω στο σκόρ. Αναμενόμενο και ξεκάθαρο.

Ένα λεπτό και δέκα δευτερόλεπτα πριν το τέλος, και με τον Απόλλωνα να προηγείται, αποφάσισαν να δράσουν και πάλι οι γνωστοί άγνωστοι θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές όλων όσων βρέθηκαν στο παρκέ και όχι μόνο. Αφού λοιπόν το Ελευθέρια έγινε γυαλιά καρφιά, άδειασε το γήπεδο και απλά δόθηκε το Κύπελλο στον Απόλλωνα.

Αυτά έγιναν λοιπόν στο πεδίο μάχης της Λευκωσίας. Καλό είναι όσοι παίρνουν την ευθύνη να γράφουν για όλα αυτά να είναι παρών αφού τονίζω ξανά ότι ο αγώνα έγινε στο Ελευθέρια και όχι στο Λευκόθεο και ότι η Ομοσπονδία δεν φέρει καμία άμεση ευθύνη για το χθεσινό μπουρδέλο και ο νοών νοέιτο.

Ποτέ δεν κρύφτηκα πίσω από το δάχτυλο μου και μέρα παρα μέρα τα βάζω με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας και με όλους όσους τα κάνουν μπουρδέλο. Η διαφορά με όλους όσους γράφουν ανώνυμα και ανακρίβειες είναι ότι άπαντες στην ΚΟΚ ξέρουν ποιος είμαι και δεν είναι λίγες οι φορές που μου ζήτησαν τον λόγο για τα γραφόμενα μου. Η ΚΟΚ αγαπητοί μου φέρει τεράστια ευθύνη για την κατάντια του πρωταθλήματος μας και για την ελεύθερη πτώση την οποία βιώνουμε χρόνια τώρα και αυτό το λέω και το ξαναλέω.

Χθες όμως και τον τελικό έβαλαν στις τρείς το μεσημέρι, μήπως και γλιτώσουν, και αστυνομική δύναμη υπήρχε για να αποτρέψει όλα όσα έγιναν τελικά. Είναι ωραίο να βγάζεις τα απωθημένα σου αλλά είναι καλύτερο να ξέρουμε και τι να γράφουμε. Ούτε ο Πρόεδρος, ούτε ο Γενικός Διευθυντής της ΚΟΚ είχαν την παραμικρή διάθεση μετά από όσα έγιναν για πανηγύρια αλλά δεν είχαν και πολλές επιλογές. Έπρεπε να δώσουν το ματωμένο Κύπελλο και αυτό έκαναν.

Το μπάσκετ πέθανε και αυτό δεν αλλάζει ακόμα και αν τα πλέι όφ τελειώσουν χωρίς επεισόδια. Πρέπει να αλλάξουν πολλά αν θέλουμε να ορθοποδήσουμε ξανά.

Αυτά λοιπόν από εμένα για το τι έγινε τελικά και το ποιοι φέρουν ευθύνη για όλα όσα έγιναν. Σωματεία, αστυνομία, ομοσπονδία και όλοι αυτοί πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους και να προβληματιστούν αν υπάρχει έστω κι ένας που αγαπά πραγματικά το ρημάδι το άθλημα.

Πολεμικός ανταποκριτής…

#Ζώα