Ο Μιχάλης Κακιούζης ¨ανακρίνεται¨ στις mpasketologies…. Μέρος Γ’

Στο δεύτερο κομμάτι είδαμε τα όσα είχε να μας πει ο Μιχάλης Κακιούζης για τον Δημήτρη Διαμαντίδη και την απόφασή του να εγκαταλείψει την Εθνική καθώς και όσα ήθελε να πει για την ΑΕΚ Αθηνών. Σάυτό το τρίτο μέρος της συνέντευξης του μεγάλου Ελλαδίτη άσσου, όπου αναφέρεται στην καριέρα του στο εξωτερικό, στην ΑΕΚ Λάρνακας αλλά και στο τι του επιφυλάσσει το μέλλον.

– Μετά από όλα όσα πέρασες στην Ελλάδα ήρθε η αρχή μιας νέας καριέρας στο εξωτερικό, αρχής γενομένης από την Σιένα. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Ευτυχώς δεν είχα θέμα να προσαρμοστώ. Προσαρμόστηκα πάρα πολύ εύκολα, παρόλο που ήταν η πρώτη φορά που έβγαινα από την Ελλάδα. Το μόνο πρόβλημα ήταν στην αρχή λίγο η γλώσσα αλλά και αυτό το ξεπέρασα γρήγορα. Έκανα αυτό που δεν έκανα στην ΑΕΚ, έπαιζα μπάσκετ. Εκεί δεν είχα πρόβλημα πληρωμής, όπως είχα στην ΑΕΚ, αφού πληρωνόμασταν πάντα στην ώρα μας, ενώ αν είχαμε κάποιο πρόβλημα στο σπίτι, μας το έλυναν αμέσως. Ουσιαστικά, όλα αυτά εξυπακούονται αν θες να είσαι επαγγελματική ομάδα. Στη Σιένα θα μπορούσα να πάω να ζήσω μόνιμα. Είναι ο τόπος που μου αρέσει, είναι ο τρόπος ζωής που μου αρέσει.

– Στη Σιένα υπήρξες και συμπαίκτης με τον αείμνηστο Αλφόνσο Φορντ.

Εκπληκτικός. Πραγματικά εκπληκτικός, δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Εκπληκτικός. Ήταν φανταστικό παιδί, παρ’ όλα τα όσα έλεγαν για τις αναποδιές του. Όλοι έχουμε τις παραξενιές μας.

– Πώς ένιωσες όταν πληροφορήθηκες τον θάνατο αυτού του μεγάλου παίκτη;

Όταν έμαθα ότι πέθανε, είχα φρικάρει (βουρκωμένος). Άστα να πάνε. Το να τον έχεις συμπαίκτη και ύστερα από δύο χρόνια να ξέρεις ότι ξαφνικά έφυγε, είναι απλά κάτι αδιανόητο. Ύστερα ερχόμαστε και ασχολιόμαστε με το αν ήταν φάουλ ή σωστό το σφύριγμα του διαιτητή. Εκεί είναι ουσιαστικά που χάνουμε την ουσία, αφού υπάρχουν πολλά πιο σημαντικά πράγματα στον κόσμο, όπως είναι η ίδια μας η ζωή. Όλα αυτά όμως τα καταλαβαίνουμε δυστυχώς αφού πρώτα μας συμβεί κάτι αρνητικό.

– Γενικά αγωνίστηκες, πέραν της Σιένας, σε πολλά μεγάλα Ευρωπαϊκά κλαμπ, όπως η Μπαρσελόνα, η Ρόμα και διάφορες άλλες.

Η αλήθεια είναι ότι στην Μπαρσελόνα ήταν άλλο επίπεδο αλλά γενικά όλες οι ομάδες που πήγα, αν εξαιρέσεις τον Άρη, ήταν πολύ καλές εμπειρίες και αισθανόμουν τυχερός.

– Με βάση την απάντηση σου στην προηγούμενη ερώτηση, είμαι αναγκασμένος να σε ρωτήσω, γιατί έβγαλες έξω τον Άρη από τις όσες καλές εμπειρίες έζησες όλα αυτά τα χρόνια;

Όταν ήμουν έξι χρόνια στο εξωτερικό και επιστρέφω στην Ελλάδα και βιώνω ουσιαστικά ότι είχα ζήσει στην ΑΕΚ, τότε απλά απογοητεύεσαι. Απογοητεύεσαι, γιατί δεν γίνεται ρε φίλε, τα τελευταία χρόνια Ελληνικές ομάδες να παίρνουν τα ευρωπαϊκά τρόπαια και να υπάρχουν άλλες ομάδες όπως ο Άρης, που να μην είναι σωστές και τυπικές σε κάποια πράγματα, και να σου το παίζουν μάγκες άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Στο παίζανε μάγκες και σου έλεγαν μα και μου επειδή απλά ζητούσες να πάρεις τα δεδουλευμένα σου. Γιατί ουσιαστικά δουλεύεις, με αυτά τα χρήματα ζεις την οικογένεια σου. Πάντως από την εμπειρία μου στην Θεσσαλονίκη, θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστος ο κόσμος της ομάδας, που βρισκόταν πάντα στο πλευρό μας, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε και ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων.

– Θα επέστρεφες ξανά σε Ελληνική ομάδα;

Μπα, δεν ενδιαφέρομαι. Άλλωστε δύο ομάδες καλύπτουν αυτή τη στιγμή τις δικές μου φιλοδοξίες (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός). Αν εξαιρέσεις το ότι βρίσκομαι μακριά από την οικογένειά μου, δεν έχω κανένα λόγο να αγωνιστώ ξανά στην Ελλάδα.

-Ένας πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης, πώς βρέθηκε στην Κύπρο και στην ΑΕΚ;

Γιατί όχι; Δεν φοβάμαι να δοκιμάσω νέα πράγματα στην ζωή μου. Καταρχήν νιώθω ότι είμαι στην Ελλάδα, δεν θεωρώ δηλαδή ότι είμαι σε διαφορετική χώρα. Δεν αισθάνομαι όπως αισθανόμουν στην Ισπανία ή στην Ιταλία. Εδώ άλλωστε μιλάμε και την ίδια γλώσσα. Αν και να σου πω την αλήθεια, κάποιες φορές δυσκολεύομαι να σας καταλάβω (γέλια). Τώρα όσον αφορά την ΑΕΚ, είναι μια ομάδα με απίστευτη οργάνωση, η οποία έχει στόχους, και αυτό για μένα ήταν πολύ σημαντικό. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην Κύπρο, είχα πει ότι στόχος μου είναι το πρωτάθλημα. Για να κάνεις πρωταθλητισμό, πρέπει να έχεις πίεση. Αν δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις σε αυτή την πίεση, πολύ απλά δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό. Για ποιο λόγο άλλωστε θα ερχόμουνα στην Κύπρο; Στις διακοπές μου δεν συνηθίζω να παίζω μπάσκετ.

– Μετά από μια τόσο πλούσια καριέρα, έχεις σκεφτεί καθόλου να σταματήσεις το μπάσκετ;

Όχι ακόμα. Όταν νιώσω ότι δεν θέλω να έρχομαι πλέον στο γήπεδο, θα σταματήσω την ίδια στιγμή. Αισθάνομαι ότι ακόμα μπορώ. Το καλοκαίρι ωστόσο θα πάρω το δίπλωμα του προπονητή και θα είμαστε στο μεταβατικό στάδιο.

– Όλα αυτά τα χρόνια συνεργάστηκες με πολλούς μεγάλους προπονητές. Ποιος από όλους αυτούς σημάδεψε την καριέρα σου;

Ήμουνα τυχερός, όπως και στις ομάδες που αγωνίστηκα, αφού αν πούμε ότι συνεργάστηκα με 20 προπονητές, οι 18 ήταν οι κορυφαίοι.

– Ένας από τους πολλούς προπονητές που συνεργάστηκες, ήταν και ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

Ήταν ίνδαλμα, είδωλο για όλους μας, απίστευτη η αύρα που έβγαζε, αλλά μετά από ένα σημείο και από τόσα παιχνίδια υπό τις οδηγίες του, δεν καταλαβαίναμε διαφορά.

– Πλέον νέος ομοσπονδιακός τεχνικός είναι ιταλός. Ποια η άποψη σου για τον νέο προπονητή αλλά και την Εθνική ομάδα;

Για τον προπονητή δεν έχω άποψη. Όσα γνωρίζεις εσύ, γνωρίζω κι εγώ. Τώρα όσον αφορά την Εθνική, είναι σαν να αρχίζει η προσπάθειά της ξανά από το μηδέν, αφού θα υπάρξουν και φέτος αρκετές προσθαφαιρέσεις, κάτι το οποίο εμποδίζει την ομάδα να χτίσει έναν σταθερό κορμό. Εμείς τον καιρό μας αγωνιζόμασταν χρόνια μαζί και ξέραμε ακόμα και με κλειστά τα μάτια, που βρισκόταν ο άλλος μέσα στο γήπεδο.

Αυτό ήταν το τρίτο μέρος της μεγάλης συνέντευξης του Μιχάλη Κακιούζη στις mpasketologies. Αν σας άρεσε, μην χάσετε τις επόμενες μέρες το τέταρτο και τελευταίο μέρος, όπου θα αναφέρεται στην προσωπική του ζωή αλλά και στο βιβλίο του. 

#ΜιχάληςΚακιούζης