Ο Λίνος Γαβριήλ ανακρίνεται από τις mpasketologies…

Οι mpasketologies αποφάσισαν ότι η Κύπρος δεν τις χωράει πια, έτσι επόμενος άτυχος που θα ανακριθεί από εμάς είναι ένας γνωστός μας που δεν μένει πια μαζί μας (στην Κύπρο). Ο λόγος για τον προπονητή της Etoile-du-sahel, Λίνο Γαβριήλ.

Λίνο, είσαι ο πρώτος Κύπριος προπονητής που δοκιμάζει την τύχη του στο εξωτερικό. Τι σε οδήγησε σ’ αυτή την απόφαση; Γιατί ένας Κύπριος προπονητής να δοκιμάσει το δρόμο της ξενιτιάς;

Αρχικά θα ήθελα να σας συγχαρώ για την προσπάθεια να προβάλετε την καλαθόσφαιρα μέσα από το site σας. Μετά από πολλή σκέψη πήρα την απόφαση να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό γιατί ήτανε κάτι που πάντοτε ήθελα να κάνω και επειδή την δεδομένη στιγμή δεν είχα κάποια πρόταση από Κύπρο. Είμαι γενικά της άποψης ότι μια ζωή την έχουμε και αν δεν κυνηγήσουμε τα όνειρα μας είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε στη σκιά των ονείρων μας.

Η αλήθεια να λέγετε, στο άκουσμα της μετακόμισης σου στη μακρινή Τυνησία, πολλοί ξαφνιάστηκαν. Γιατί στην Τυνησία κι όχι αλλού;

Ο λόγος είναι απλός, δεν είχα την πολυτέλεια να διαλέξω ανάμεσα σε πολλές επιλογές γιατί απλούστατα δεν είμαι ο Ομπράντοβιτς αλλά ο Λίνος. Επίσης η πρόταση ήταν αρκετά καλή από την άποψη ότι μιλάμε για την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα ολόκληρης της ηπείρου της Αφρικής το 2011 οπότε για μένα ήταν αρκετά τιμητικό να δουλέψω σε μια από τις πρωταθλήτριες μιας εκ των ηπείρων που τυχαίνει να είναι και ένας από τους δύο μοναδικούς συλλόγους στο κόσμο που κατέκτησαν ηπειρωτικό τίτλο σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χάντμπολ και βόλεϊ.

Ποιες είναι οι πρώτες σου εμπειρίες από ένα νέο πρωτάθλημα και μάλιστα στον πάγκο μιας από τις καλύτερες ομάδες της χώρας;

Σίγουρα είναι πρωτόγνωρη εμπειρία ,ο σύλλογος όμως είναι αρκετά μεγάλος και οι άνθρωποι είναι σοβαροί, παρέχουν ότι χρειάζεται ένας επαγγελματίας προπονητής για να μπορέσει να έχει τις κατάλληλες συνθήκες να παράγει έργο. Τα παιδιά δουλεύουν πολύ σκληρά, είναι άριστοι χαρακτήρες και υπάρχει ομαδικό πνεύμα κάτι που συνάντησα από την πρώτη μέρα. Ο λόγος είναι ότι είναι ο ίδιος κορμός εδώ και 5 χρόνια, είναι δεμένοι μεταξύ τους και αυτό κάνει το έργο μου ευκολότερο. Υπάρχει φυσικά και η πίεση του πρωταθλητισμού όπως εξάλλου υπήρχε και σε ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ που δούλεψα τα τελευταία 12 χρόνια οπότε δεν είναι κάτι καινούργιο για μένα.

Σε ποιο επίπεδο είναι η καλαθόσφαιρα στην Τυνησία; Υπάρχει μέτρο σύγκρισης με την Κύπρο;

Στο πρωτάθλημα έχει δικαίωμα συμμετοχής ένας ξένος, μπορείς όμως να έχεις δύο στην δωδεκάδα. Αυτός ο νόμος οδήγησε την εθνική ομάδα της χώρας να συμμετάσχει για πρώτη φορά στην ιστορία της σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2010 Κωνσταντινούπολη) και στους φετινούς Ολυμπιακούς (Λονδίνο). Ο λόγος πολύ απλός αγωνίζονται οι ντόπιοι και σε ένα πρωτάθλημα 11 μηνών αντιλαμβάνεστε βοηθάει πολύ αυτό. Έχω την τύχη να έχω τρεις διεθνής παίκτες, ένας εξ αυτών ονομάζεται Makrem Ben Rohmdane παίζει στην θέση 4 (PF), έχει ανακηρυχθεί MVP, πρώτος σκόρερ, πρώτος ριμπάουντερ στα τελικά του αφρικανικού πρωταθλήματος πέρσι, είχε σκοράρει στο παγκόσμιο της Κωνσταντινούπολης το 2010 21 πόντους με 12 ριμπάουντ σε ηλικία 20 χρονών εναντίον της εθνικής USA και φέτος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου 23 πόντους και 12 ριμπάουντ πάλι εναντίον της εθνικής USA και των αστέρων του NBA. Είναι πολύ σκληρό και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, αρκετά ψηλό το επίπεδο και αν και θεωρώ λόγο των ντόπιων το επίπεδο μπορεί να είναι λίγο πιο χαμηλό από την Κύπρο μας με τους πολλούς ξένους, εντούτοις οι ομάδες έχουν περισσότερη ομοιογένεια λόγο των ντόπιων καλαθοσφαιριστών.

Πλέον παρέα στην Τυνησία έχεις και τον γνωστό μας, από το πέρασμά του στον Απόλλωνα, Γιάννη Γκαγκαλούδη. Πόσο πολύ βοηθά την ομάδα ένας έμπειρος παίκτης όπως τον Γιάννη;

Ο Γιάννης για μένα είναι ο καλύτερος άσσος της γενιάς του και υπό άλλες συνθήκες θα έπαιζε χρόνια στην Εθνική Ελλάδος γιατί για μένα πολλοί άσσοι που πέρασαν από την Εθνική Ελλάδος δεν είχαν ούτε το μισό από το ταλέντο του ούτε και τις ηγετικές του ικανότητες ,οι λόγοι ήτανε άλλοι που δεν καλέστηκε. Αν ανατρέξετε στην στατιστική υπηρεσία σήμερα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα είναι ο δεύτερος σκόρερ του Πρωταθλήματος και τέταρτος στις ασίστ πίσω από Σπανούλη, Διαμαντίδη. Αυτό σημαίνει έχει πολλά να προσφέρει ακόμη. Είναι καταπληκτικό παιδί  αυθεντικός και όχι δήθεν, εξαίρετος χαρακτήρας που έπαθε και έμαθε στη ζωή και στο μπάσκετ. Με το ταλέντο που διαθέτει και την οξυδέρκεια που έχει μπορεί μέχρι και σήμερα να προσφέρει πολλά σε μια ομάδα ειδικά με την εμπειρία που έχει δουλεύοντας με τόσους μεγάλους προπονητές, παίζοντας στην euroleaque με την Virtus Roma, κερδίζοντας πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό και Eurocup με τον Άρη και έχοντας τόσες εικόνες σίγουρα είναι μεγάλη βοήθεια για μένα αλλά ειδικά για τα παιδιά που καθημερινά τα βοηθάει να κατανοήσουν ευκολότερα κάποια πράγματα και τον καούνε με προσοχή αλλά και τον σέβονται και πάρα πολύ.

Το κυπριακό πρωτάθλημα το παρακολουθείς;

Φυσικά το παρακολουθώ.. Χαίρομαι ιδιαίτερα βλέποντας τους συναδέλφους κύπριους προπονητές να παρουσιάζουν ικανότατα ανταγωνιστικά σύνολα και να ανέχονται καθημερινά τα τερτίπια των παραγόντων (Όχι όλων, κάποιοι κάνουν καταπληκτική δουλειά και το δείχνει η διάρκεια τους, κάποιοι είναι πολύ κουραστικοί για κάθε προπονητή και όχι μόνο) απλά για να κάνουν αυτό που πραγματικά αγαπούν και τους συγχαίρω γι αυτό και τους παροτρύνω να συνεχίσουν να το κάνουν με τον ίδιο ζήλο, επίσης χαίρομαι για την πορεία της Έθας και της Αεκ οι οποίες κάνουν πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα. Σίγουρα ο Κεραύνος έχει δείξει μεγαλύτερη σταθερότητα από τους υπολοίπους αλλά κανένας δεν μπορεί να ξεγράψει ΑΠΟΕΛ –ΑΠΟΛΛΩΝΑ στα PLAY-OFFS ,τις δύο παραδοσιακές δυνάμεις που με την βοήθεια του κόσμου είναι ικανοί για μεγάλες ανατροπές. Το ότι σώθηκε η ΑΕΛ παρ’ όλα τα προβλήματα των τελευταίων χρόνων με χαροποιεί ιδιαίτερα μιας και δούλεψα για 4 χρόνια εκεί και έχω πολλούς φίλους.

Κάτι άλλο που σου έκανε εντύπωση τη φετινή σεζόν;

Σίγουρα με στεναχωρεί το γεγονός να βλέπω τόσους πολλούς ξένους και ειδικά εν καιρό κρίσης θα μπορούσε κάλλιστα να δοθεί η ευκαιρία στα δικά μας παίδια όπως έκαναν ΑΕΛ και ΕΝΑΔ, αλλά και όλες οι ομάδες με τους κύπριους προπονητές. Επί της ευκαιρίας θα ήθελα να αναφέρω ότι σαν Αντιπρόεδρους του συνδέσμου προπονητών βλέπω επιτέλους ότι οι κόποι των τριών τελευταίων χρόνων με τους συναδέλφους στο Δ.Σ απέφεραν καρπούς και επαναδραστηριοποιήται η σχολή προπονητών τον Απρίλιο σε συνεργασία με την Σχολή Καλαθοσφαίρισης μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια!!! Να συγχαρώ επίσης τους συναδέλφους Μιχάλη Τσαγγαρίδη, Γιώργο Παπαρέ, Αντώνη Κωνσταντινίδη ,Θανάση Μαστορή και Νίκο Λάμπρια για αυτό το επίτευγμα και να ευχαριστήσω και δημόσια τον κύριο Νίκο Καλαποδά και ΚΟΚ για την μεγάλη τους βοήθεια.

Μας είπες για το αντρικό πρωτάθλημα, το γυναικείο; Το παρακολουθείς καθόλου;

Εννοείται. Στο γυναικείο πρωτάθλημα στα θετικά είναι το ότι επαναλειτουργεί μετά από πολλά χρόνια το γυναικείο ΑΠΟΕΛ και αυτό μόνο κάλο είναι για το πρωτάθλημα, επίσης παρακολουθώ κάποιες δικές μου πρώην παίκτριες και χαίρομαι για την πορεία τους (Αντωνία Χα/ννα, Χαρά Ρουσάκη, Ζώη Αθανασιου, Κων/να Κόνιαλη, Βαλέρια Σελλά, Κων/να Κουζαλή, Αντρια Νικολάου, Λούκια Λαρκού, Χριστιάνα Μενελάου, Κούλλα Νικοδήμου μπράβο σας ). Η μεταγραφή της Σοφίας Θεολόγου, της Σταύρης Κόνιαλη και της μικρής αλλά ταλαντούχας Ελεάνας Χριστινάκη θεωρώ ότι στέλνει τα μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση για το πως πρέπει να προσεχθεί το γυναικείο μπάσκετ στο ΑΜΕΣΟ μέλλον. Είναι μεγάλη επιτυχία για το κυπρίακο μπάσκετ και δεν έτυχε της ανάλογης προβολής παρά μόνο αναφαίρετο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ποιος αλλοδαπός έκλεισε και πού κτλ. Κρίμα, πραγματικά λυπάμαι, είναι καιρός να αλλάξουμε μυαλά και να εκτιμήσουμε περισσότερο τους ντόπιους παίκτες, παίκτριες και προπονητές γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχει κυπριακό μπάσκετ.

Τι είναι αυτό που σε οδήγησε στο να ασχοληθείς με το μπάσκετ και την προπονητική;

Μετά της επιτυχία του 1987 εκστασιασμένος και εγώ όπως όλοι τότε κοιμόμουν και ξυπνούσα με μια μπάλα του μπάσκετ όπως και σήμερα άλλωστε, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα… Από πολύ νωρίς ήθελα να αρχίσω την προπονητική ,ο πρώτος λόγος ήταν φυσικά ότι δεν υπήρξα ποτέ σπουδαίος παίκτης και δεύτερον δεν είχα σκοπό να απομακρυνθώ ποτέ από το μπάσκετ, γι αυτό και ξεκίνησα από τα 19 μου χρόνια. Η ιδέα να μείνω στο χώρο από αυτό το σημείο και να μπορώ να βοηθάω όσο μπορώ με τις γνώσεις μου για το άθλημα νέους ανθρώπους, πάντα με ενθουσίαζε. Η μεγάλη μου τρέλα και αγάπη για το άθλημα με οδήγησαν στη προπονητική γι αυτό και εξειδικεύτηκα σ’ αυτό, για να το κάνω σωστά.

Αν είχες το ελεύθερο να υπογράψεις σε μια ομάδα της αρεσκείας σου (μετά την λήξη του συμβολαίου σου) ποια θα ήταν αυτή και γιατί; Τρεις είναι οι μεγάλες μου αγάπες στο μπάσκετ, ο ΆΡΗΣ ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗΣ, οι LOS ANGELES LAKERS και την τρίτη δεν μπορώ να την αποκαλύψω για ευνόητους λόγους . Στους LAKERS λιγάκι δύσκολο οπότε θα έλεγα στον ΑΡΗ.

Υπάρχει κάποιος προπονητής που έχεις σαν πρότυπο;

Ο Ομπράντοβιτς, όχι μόνο για τις επιτυχίες που έχει ,ούτε Παναθηναϊκός είμαι, άπλα γνωρίζοντας τον προσωπικά, ακούγοντας διάφορες ιστορίες για τον τρόπο που δουλεύει μου αρέσει το γεγονός ότι κρατάει πάντοτε σε εγρήγορση όλους τους αθλητές του, τους δίνει πάντοτε κίνητρα, βρίσκει τρόπο πάντα να τους αφυπνίζει μετά από οποιαδήποτε νίκη ή ήττα και έχει κερδίσει το σεβασμό από όλους παίκτες, προπονητές και παράγοντες, κάτι που λέει πολλά. Ο τρόπος που λειτουργεί με εκφράζει σαν άνθρωπο γιατί πάντοτε παλεύει όσες επιτυχίες και να έχει γι’ αυτό τον έχω και σαν πρότυπο. Από Αμερική Phil Jackson για τους ίδιους λόγους, περισσότερο για την διαχείριση τόσο δυνατών προσωπικοτήτων που είχε σαν παίκτες.

Έρχεται ο πρόεδρος της ομάδας και σου δίνει λευκή επιταγή για να φέρεις στην ομάδα ένα κύπριο παίκτη. Σε ποιον θα την προσέφερες και γιατί;

Είχα την τύχη να δουλέψω με όλους σχεδόν, 4 χρόνια στην εθνική ομάδα και με τους συλλόγους που δούλεψα, δεν θα σου απαντήσω στην ερώτηση επειδή για μένα όλοι τους είναι ξεχωριστά παιδιά και μπορεί ο καθένας στο ρόλο που του δίνεται να προσφέρει πολλά.

Η επιστροφή στην Κύπρο είναι στα σχέδια σου για το άμεσο μέλλον;

Μ’ αρέσει να βλέπω την επόμενη μέρα, το επάγγελμα μας έχει απρόβλεπτο τέλος, σήμερα είσαι αύριο δεν είσαι… δύσκολη ερώτηση, μπορεί να γυρίσω και αύριο, μπορεί και σε 5 -10 χρόνια, κάποια φάση ναι θα γυρίσω.

Να ευχαριστήσουμε τον Λίνο για τον χρόνο που μας αφιέρωσε. Μην χάσετε την επόμενη συνέντευξη μόνο στις mpasketologies….

#Λίνος