- Grigoris Grigoras
Ο Δημήτρης Καρύδας μιλά για τον Φίλιππο Συρίγο…
Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι πάει σχεδόν ένας μήνας από την μαύρη εκείνη μέρα που μας άφησε ο τεράστιος άνθρωπος, ο μεγάλος δημοσιογράφος Φίλιππος Συρίγος. Μπορεί να μην ήταν αγαπητός παντού αλλά καλύτερος του δεν υπήρχε. Άνθρωπος που ασχολείται με το μπάσκετ και δεν μεγάλωσε με τις δικές του μεταδώσεις δεν υπάρχει, άσχετο με το αν πολλοί στην Κύπρο δεν γνωρίζουν καν ποιος είναι.
Εμείς όμως επειδή όχι μόνο ξέρουμε αλλά τον γνωρίσαμε κιόλας θα μεταφέρουμε κοντά σας πως τον έζησε ένας από τους πιο κοντινούς του ανθρώπους ο συνάδελφος Δημήτρης Καρύδας. Μην περιμένετε συνέντευξη και πολλές ερωτήσεις γιατί ούτε ο Συρίγος ήταν τέτοιου στιλ. Τρείς τέσσερεις ερωτήσεις φαρμάκι και σε έστελνε ο αείμνηστος Φίλιππος.
– Δημήτρη δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω για αυτό θα αρκεστώ στο ότι γνώριζες τον Φίλιππο 25 χρόνια. Αρκετά ώστε να έχεις πολλά να πεις για τον φύλο αλλά και συνεργάτη σου.
Όντως ήμασταν μαζί 25 χρόνια. Μαζί ξεκινήσαμε το πιο φιλόδοξο πράγμα που έγινε ποτέ στον χώρο της καλαθόσφαιρας το περιοδικό, Τρίποντο. Ήταν αποκλειστικά δική του ιδέα και για την εποχή ήταν κάτι πολύ προχωρημένο κάτι ξεχωριστό για όλο τον Ελληνικό τύπο. Εκεί ουσιαστικά συναντηθήκαμε, εκεί συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά. Μάζεψε όλους τους δημοσιογράφους της εποχής που ασχολούμασταν με το μπάσκετ πολύ σίγουρος για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος και τουλάχιστον επί ημερών του Φίλιππου το Τρίποντο είχε την καθολική αναγνώριση από όλους. Η μετεξέλιξη του τώρα είναι το All Star Basketball, που το βγάζουμε χωρίς τον Φίλιππο αλλά η ουσία είναι ότι τον δρόμο αυτός τον άνοιξε. Από εκεί άρχισε η συνεργασία μας ουσιαστικά, στην συνέχεια ήμασταν μαζί και στο ΜEGA ενώ από το 98 μέχρι την μέρα που μας άφησε συνεργαζόμασταν στην NOVA.
– Τι άνθρωπος ήταν ο Φίλιππος;
Ο Φίλιππος πάνω από όλα ήταν ένας άνθρωπος που ο κόσμος μπορούσε να τον χαρακτηρίσει στρυφνό, ασυμβίβαστο, αντισυμβατικό τέτοια πράγματα. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ήταν δίκαιος μέσα στην δουλειά ποτέ δεν αδικούσε κανέναν και είχε αλάνθαστη κρίση. Εικοσιπέντε χρόνια δίπλα του και ακόμα ήταν σχολείο. Για μένα τουλάχιστον όχι μόνο δημοσιογραφικό σχολείο αφού εκεί που πραγματικά έμαθα πράγματα ήταν τα τελευταία δύο χρόνια όταν το βλέπαμε μέρα νύχτα να παλεύει με την αρρώστια σαν θηρίο. Ένα πραγματικό μάθημα ζωής.
Είχε τον δικό του χαρακτήρα και παρόλο που πολύς κόσμος δεν συμφωνούσε με τα λεγόμενα του δεν τον ένοιαζε.Έδωσε πολλές μάχες με πρώτη να μπει το μπάσκετ στην τηλεόραση κάτι που κατάφερε το 83 στην δημόσια τηλεόραση. Οι συνεντεύξεις που έπαιρνε στο αέρα εκείνοι την εποχή είχαν αφήσει εποχή αφού δεν ήταν απλά μια δύο ερωτήσεις και τέλος. Όποιος πήγαινε καλεσμένος στον Φίλιππο ήξερε ότι θα περάσει από ιερά εξέταση.
Ήταν ένας άνθρωπος που τα έκανε όλα. Ήξερε πολύ καλά την τηλεόραση και όχι μόνο από πλευράς μετάδοσης, αφού ήξερε να σκηνοθετεί, να κάνει παραγωγές, ήξερε τα πάντα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτός ανάλαβε το 87 την παραγωγή του Ευρωμπασκετ της Αθήνας για την ΕΡΤ, που κανείς δεν μπορούσε εκείνη την εποχή τηλεοπτικά να κάνει την δουλειά που έκανε αυτός. Αυτός ευθύνεται για τις παραγωγές του σήμερα, αφού ότι είχε κάνει αυτός το 87, 26 χρόνια μετά ακόμα με τον ίδιο τρόπο στήνονται οι κάμερες ακόμα με τον ίδιο τρόπο γίνονται οι παραγωγές. Περιττό να σας πω ότι το 2007 αυτός ήταν που ανάλαβε για λογαριασμό της NOVA την παραγωγή του Final 4 της Αθήνας αφήνοντας όλο τον κόσμο άφωνο με την επιτυχία που είχε η τηλεοπτική κάλυψη.
Όπως κατάλαβες ο Φίλιππος δεν ήταν ένα πράγμα, ήταν πολλά πράγματα. Εγώ τα μόνα πράγματα που μπορώ να πω επί προσωπικού για τον Φίλιππο είναι ότι τον ευχαριστώ γιατί με τίμησε με την φιλία του. Τον ευχαριστώ γιατί με τίμησε με την εμπιστοσύνη του όλα αυτά τα χρόνια και φυσικά τον ευχαριστώ για όσα μου έμαθε όλα αυτά τα χρόνια. Είναι ανεκτίμητα, ένας θησαυρός. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα όλοι εμείς που ήμασταν δημοσιογραφικά παιδιά του είναι να συνεχίσουμε στον δρόμο που χάραξε αυτός στην NOVA και μαζί με όλα τα παιδιά να κρατήσουμε τις αρχές που αυτός μας δίδαξε όλα αυτά τα χρόνια.
Πραγματικά ο Φίλιππος ήταν ένας σωστός άνθρωπος με αλάνθαστη κρίση. Αν μπορούσαν να είχα πάρει κάτι από αυτόν, αυτό θα ήταν η κρίση του, ο τρόπος που αντιμετώπιζε καταστάσεις, πρόσωπα, γεγονότα, κι αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και με τις τόσες επιτυχίες που έχει σημειώσει στην δουλειά του. Ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από όλους. Τον καιρό που όλη η Ελλάδα πανηγύριζε για τους Ολυμπιακούς του 2004 αυτός είχε σκεφτεί το αύριο και τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν τελικά οι αγώνες στην χώρα μας. Δέχθηκε μεγάλο πόλεμο αλλά για ακόμα μια φορά άντεξε γιατί ήταν πολεμιστής. Το μόνο που θα πω για τον Φίλιππο είναι ότι οι θρύλοι πεθαίνουν για να μείνουν αθάνατοι. Γιατί αυτό ήταν ο Φίλιππος, ένας θρύλος.
– Θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι το μπάσκετ ήταν η ζωή του ;
Κοίταξε. Η δημοσιογραφία ήταν η ζωή του. Το μπάσκετ ήταν το δεύτερο επίπεδο της ζωής του ας πούμε. Ο Φίλιππος ήταν πρώτα από όλα δημοσιογράφος. Το μπάσκετ το λάτρευε, το αγαπούσε αλλά ήταν πρώτα από όλα δημοσιογράφος. Δεν ήταν άνθρωπος που επειδή λάτρευε το μπάσκετ θα έκανε συμβιβασμούς. Ακριβώς επειδή αγαπούσε αυτό το άθλημα έλεγε τα πάντα έξω από τα δόντια.
– Συνήθως στην εκπομπή κάνατε και πολλές πλάκες, μπορείς να θυμηθείς κάποια από αυτές;
Θα σας πω μια πλάκα που δεν ήταν τηλεοπτική και την είχε κάνει σε πολλούς δημοσιογράφους μαζί. Ιστορική πλάκα η οποία μας είχε πονέσει κιόλας. Το 1996 όταν ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το Ευρωπαϊκό στο Παρίσι με το περιβόητο μπλοκ του Βράνκοβιτς όλοι φύγαμε από το γήπεδο θεωρώντας ότι εκείνη ήταν και η φάση του αγώνα. Το βραδάκι λοιπόν όταν είχαμε πάει να φάει κατά τη 1 όταν και είχαμε στείλει όλοι τα άρθρα μας για τις εφημερίδες μας ρωτάει τι αντιληφθήκαμε από τον αγώνα. Ο ένας του έλεγε το μπλόκ, ο άλλος τα βήματα και γενικά λέγαμε όλοι την γνώμη μας. Αφού μας άκουσε καλά καλά μας λέει, όπως αλώστε συνήθιζε ότι είμαστε όλοι μ___ς κι άρχισε να μας λέει όλες τις παραβάσεις που έγιναν εκείνα τα 30 δραματικά δευτερόλεπτα, οι οποίες έφταναν τις 9. Εννέα διαφορετικές παραβάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν αν είχαν σφυριχτεί να άλλαζε η ιστορία του τελικού. Συνέχισε να μας πυροβολά λέγοντας μας ότι πήγαμε στο γήπεδο και δεν είδαμε τίποτα και φυσικά ότι αυτός τα έγραψε όλα για την Ελευθεροτυπία. Έτσι την επόμενη μέρα η μόνη εφημερίδα η οποία έγραφε την πραγματικότητα ήταν αυτή στην οποία αρθρογραφούσε ο Φίλιππος. Μεγάλη πλάκα που μας πόνεσε. Είναι αυτό που σου λέω ότι ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά. Όλοι είχαμε μείνει στο μπλοκ του Βράνκοβιτς, ο Παναθηναϊκός η Μπαρτσελόνα ..όλοι πέραν του Φίλιππου.
Γενικά ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος γούσταρε την πλάκα. Μακάρι να ήταν μαζί μας και ας μας έκανε συνεχώς πλάκες.
– Τι είναι το τελευταίο που θυμάσαι από τον Φίλιππο;
Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν δύο μήνες πριν πεθάνει όταν με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι κλείσαμε την Ευρωλίγκα στην NOVA για ακόμα τρία χρόνια. Αυτός ακριβώς ήταν ο Φίλιππος ακόμα και δύο μήνες πριν πεθάνει πάλευε για όλους μας. Ένας πραγματικός μαχητής.