Μάγκες αποτύχαμε… Αλλά…

Μπορείτε να με πείτε κακό, προπονητή της κερκίδας και διάφορα άλλα πολλά. Η Ελλάδα ΑΠΕΤΥΧΕ και σε αυτό φέρει τεράστια ευθύνη ο προπονητής και λιγότερο οι παίκτες. Η καραμέλα της διαιτησίας μας τελείωσε. Όπως και η καραμέλα του πάλεψε μεν αλλά… όχι ρε φίλε δεν γίνεται μια ζωή να χαϊδεύουμε αυτιά.  Η Ελλάδα είναι τεράστια ομάδα, με τεράστια ιστορία πίσω της για να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.

Ακολουθεί ο αγώνας με την Λετονία… Ε και; Αυτή η ομάδα, αυτό το ροστερ ήταν για μετάλλιο, όχι για αγώνες κατατάξεις (προολυμπιακού τουρνουά). Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Ήθελα να γράψω από χθες αλλά είχα τόση ένταση που μάλλον θα ξέφευγα και θα ήταν άδικο για όλους όσους πάλεψαν και πίστεψαν.

Προτού αρχίσω τα δικά μου να διευκρινίσω ξανά ότι είναι αποτυχία γιατί είχαμε εξαιρετικό ροστερ. Αν έπαιζα με Καβαδά και Καλαμπόκη όπως το 2013 (τους κερδίσαμε τότε) θα μιλούσα για μία ακόμη ήττα και τίποτα περισσότερο.

Ας ξετυλίξουμε παρέα το κουβάρι της αποτυχίας λοιπόν. Τελικά δεν ξύπνησε ο Φώτης ( Φώτη ξύπνα πριν να ‘ναι αργά)… Ένα σούπερ δεκάλεπτο κάναμε χθες και αποφάσισε να τα διαλύσει όλα κάνοντας μαζεμένες και ακατανόητες αλλαγές σπάζωντας τον ρυθμό. Μάντζαρης, Παπανικολάου, Περπέρογλου, Καιμακόγλου, Σλούκας ήταν σαν να μην υπήρχαν χθες για τον Φώτη. Η περιφέρεια δεχόταν τρίποντα με το τσουβάλι. Ο Μάντζαρης εκτός.

Ψάχνεις σουτ από μακριά και στο βάζει ο ξεχασμένος Σλούκας 3 δευτερόλεπτα πριν το τέλος σαν απάντηση που τον ξέχασες. Αγαπητέ Κατσικάρη έχασες και ευθύνεσαι περισσότερο από όλους γιατί κατάφερες να αποτύχεις με ένα από τα καλύτερα ροστερ όλων των εποχών το οποίο παρεμπιπτόντως τελικά δεν είδαμε ποτέ εμείς.

Συνεχίζουμε. Ναι, ο Φώτης έχει ευθύνη αλλά όχι μόνο αυτός. Μπουρούσαρε μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις. Είσαι παιχταράς και σε πάω με χίλια αλλά χθες έκανες το χειρότερο παιχνίδι της ζωής σου (μας υποσχέθηκες το καλύτερο), έπεσες στην παγίδα του συμπαίκτη σου Ρέγιες και φορτώθηκες φάουλ σαν ερασιτέχνης. Όσο αφορά τους υπόλοιπους παίκτες δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα γιατί όταν παίζουν 30 λεπτά και βάλε οι ίδιοι 5, λογικό είναι σε κάποια φάση οι μηχανές να κλατάρουν.

Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για κάτι θετικό μετά από αυτό ναυάγιο αλλά το οφείλω στον τεράστιο Αντετοκούνμπο ο οποίος ήταν απλά συγκινητικός. Ένα παιδί 21 ετών που δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας. Το μέλλον είναι δικό του και πραγματικά ελπίζω να συνεχίσει να τιμά την φανέλα με το Εθνόσημο γιατί τον έχουμε ανάγκη.

Φοβερός στο τέλος και ο Καλάθης που όταν πήρε κάποια λεπτά ξεκούρασης (περίεργο) μπήκε μέσα και έκανε τα πάντα. Πρίντεζης επιθετικά καλός, αμυντικά έμπαζε, Κουφός όσο άντεχε έπαιζε το παιδί, Σπανούλης δεν μπορεί να είναι πάντα ο φόβος και ο τρόμος. Στο τέλος μίλησε η κούραση για Ζήση και Σπανούλη. Για τους υπόλοιπους ούτε λόγος. (Δεν τους είδαμε).

Το ταξίδι λοιπόν τελείωσε. Στο προολυμπιακό (γιατί θα πάμε!!!) ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να δούμε ξανά μαζί στο παρκέ Σπανούλη, Ζήση, Μπορούση.

Ενωμένοι να γυρίσουμε σελίδα γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει μάγκες.

#ΕθνικήΑνδρών #Ευρωμπάσκετ #ΦώτηςΚατσικάρης