Θύμισε επιτέλους Παναθηναϊκό…

Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να γράψω για τον χθεσινό αγώνα, αφού τα πάντα ξεκαθάρισαν όταν ο Παναθηναϊκός κατάλαβε ότι θα έπρεπε επιτέλους να μπει στη διαδικασία να παίξει μπάσκετ. Ούτε κάποιο θαύμα έγινε ούτε γκρεμίστηκε κανένας φούρνος∙ απλά οι πράσινοι του Αργύρη Πεδουλάκη κατάλαβαν ότι με τα μυαλά που κουβαλούσαν στο πρώτο μέρος θα δέχονταν ακόμη μία ήττα, η οποία πιθανότατα θα τους έβαζε σε μεγάλες περιπέτειες ακόμα και για την πρόκριση.

Οι έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης δεν έκαναν τίποτα το ιδιαίτερο, ούτε κάποιο τεράστιο επίτευγμα∙ απλά έπαιξαν όπως αρμόζει σε έναν πρωταθλητή και με μια άμυνα που ήταν πάντα το σήμα κατατεθέν της ομάδας πανηγύρισαν δίκαια την πρώτη νίκη μετά από δύο συνεχόμενες ήττες στην Ευρώπη. Πρωταγωνιστής αυτής της μεγάλης ανατροπής ο Γκίστ, ο οποίος στην καλύτερη βραδιά της καριέρας του κάλυψε επάξια το κενό του Λάσμε δείχνοντας ότι μπορεί εύκολα να αγωνιστεί και να προσφέρει χρήσιμα και ποιοτικά λεπτά στη θέση του σέντερ.

Φυσικά, όσο καλός και αν ήταν ο Παναθηναϊκός, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και μάλιστα πολλά. Πραγματικά μου είναι αδύνατο να καταλάβω αυτό τον έρωτα φέτος με το τρίποντο. Στο τρίτο δεκάλεπτο οι πρώτες πέντε επιθέσεις έγιναν με ισάριθμα σουτ τριών πόντων μέχρι να αντιληφτούν ότι το παιχνίδι γυρνά μόνο με καλές άμυνες και ορθολογικές επιθέσεις.

Τέλος καλό όλα καλά, όμως, για τον πρωταθλητή Ευρώπης, ο οποίος στον πρώτο Ευρωπαϊκό αγώνα στο σπίτι του έδειξε το καλό του αγωνιστικό πρόσωπο. Με πείραξαν πολύ όμως οι άδειες εξέδρες στο ΟΑΚΑ, αφού ο κόσμος δεν έκανε την χάρη των παικτών του Πεδουλάκη και να δώσει το παρόν του στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Ο δρόμος είναι μακρύς και ο Παναθηναϊκός φαίνεται να ανεβάζει ταχύτητες. Να συνεχίσει και ο Ολυμπιακός το αήττητο του και θα έχουμε ακόμα ένα υπέροχο Ευρωπαϊκό καλαθοσφαιρικό διήμερο.

#Παναθηναΐκός #ΤζείμςΓκίστ