Διοργάνωση για κλάματα…

Αδέλφια μου γεια σας και πάλι από το κατακόκκινο Λονδίνο..

Αφού πέρασα την μέρα τριγυρίζοντας στο Λονδίνο αλλά και στο φεστιβάλ για το F4 που διοργανώθηκε από τους υπεύθυνους εδώ στο Λονδίνο λέω να μοιραστώ μαζί σας το πόσο τραγική ήταν από πλευράς οργάνωσης αυτή η γιορτή του μπάσκετ.

Λοιπόν, για αρχή να πω σε όσους φίλους της ομάδας αποφασίσουν ταξιδέψουν απόψε μόνο για τον τελικό, ότι στο γήπεδο να μην κάνουν το λάθος και να φέρουν νομίσματα ή ομπρέλες (για όπλα και φωτοβολίδες νομίζω εξυπακούεται). Απίστευτη ταλαιπωρία μέχρι να μπούμε στο γήπεδο. Ποδαρόδρομος 15 λεπτών για να αφήσουμε αιχμηρά αντικείμενα και στην συνέχεια 30 λεπτά στην ουρά για να περάσουμε μέσα. Παρεμπιπτόντως, αν στον έλεγχο στην συνέχεια έβρισκαν κάτι αιχμηρό που ξεχάσετε να παραδώσετε σας έστελναν ξανά από την αρχή… Το τραγικό όμως είναι ότι, αν και οι πόρτες άνοιγαν στις 3, στο γήπεδο μπαίναμε λίγα λεπτά πριν το τζάμπλ.

Μετά το τέλος; Εκεί και αν ήταν πανικός. Δώσ’ του περπάτημα μέχρι να δούμε που έβαλαν τα πράγματα μας και μέχρι να βρούμε και εμείς από πού να φύγουμε. Όλα αυτά ενώ η ώρα ήταν ήδη 10.20 και τα τρένα τους έκλειναν στις 12. Αν δηλαδή αύριο ο Ολυμπιακός κατακτήσει το τρόπαιο θα πρέπει να κοιμηθούμε σε κανένα παγκάκι αφού μόνο τα πανηγύρια και η απονομή θα διαρκέσουν τουλάχιστον μέχρι τις 11. Άστε που την Κυριακή κλείνουν και πιο γρήγορα τα τρένα. Δράμα… Δεν φρόντισαν να υπάρχει τουλάχιστον 1-2 γραμμές τις μέρες των αγώνων μέχρι λίγο αργότερα για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος…

Όσο αφορά τα εισιτήρια; Το ένα λάθος πίσω από το άλλο. Πλήρωνες 1 σου έρχονταν 2 , πλήρωνες των 160 σου έρχονταν των 400… Ακούγεται τρελό αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Στην απελπισία τους για τα άδεια γήπεδα οι Άγγλοι τα πουλούσαν με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Κι όλα αυτά γιατί η Ευρολίγκα προσπαθεί να κάνει τους Άγγλους να ενδιαφερθούν για το μπάσκετ… Τραγωδία… Αντί για cheerleader είχαμε τσίρκο (για να μη πω τίποτε χειρότερο)…

Τέλος για το Festival, αν και είναι κάτι πρωτοποριακό και πολύ όμορφο (να λέμε και κάτι θετικό), μέχρι να ανοίξει τις πόρτες ήμασταν στην αναμονή για μία ώρα επιπλέον. Μην ακούτε τις ιστορίες που λένε «Είμαι Άγγλος στην ώρα μου» εκτός φυσικά αν και αυτοί κόλλησαν το μικρόβιο του Κύπριου-Έλληνα που τα 15 λεπτά γίνονται 45.

Αύριο θα είμαι ξανά μαζί σας για να σας μεταφέρω το πώς ζουν οι φίλοι της ομάδας αλλά και το Λονδίνο γενικότερα λίγες ώρες πριν τον μεγάλο τελικό.

Από το Λονδίνο αποκλειστικά για τις mpasketologies…

Ο Κατάσκοπος…

#Λονδίνο2013