Δάκρυα στο Hall of Fame…(video)

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος στον θρυλικό Ντένις Ρόντμαν είδαμε την αρχή της καριέρας του στους Πίστονς και στους Σπέρς. Στο δευτερο κομμάτι είδαμε  την καριέρα του Ρόντμαν στους Μπούλς και στο τρίτο κομμάτι το μετά από το μπάσκετ. Στο τέταρτο και τελευταίο κομμάτι του αφιερώματος θα ασχοληθούμε με την είσοδο του στο Hall of fame.

To 2011 μπαίνει στο Hale of Fame. Μπορεί να είχε υποσχεθεί ότι θα εμφανιστεί στην τελετή εισαγωγής του με φανταχτερό φόρεμα και να μην το έκανε (επειδή η αστυνομία αρνήθηκε να κλείσει τον δρόμο μπροστά από το κτίριο όπου γινόταν η τελετή) αλλά ο Ντένις Ρόντμαν δεν μας απογοήτευσε, κατάφερε να αλλάξει συνολάκι στη μέση της τελετής. Έκανε την εμφάνισή του στην τελετή με ένα αδιανόητο ασημί λαμέ κουστούμι με ασορτί καουμπόικο καπέλο με ασημένια διακοσμητικά και μαύρο φουλάρι με φτερά. Όταν σηκώθηκε για το λόγο του, φορούσε μαύρο κουστούμι με κόκκινες γραμμές και με ασημένιο στρας κεντημένα πάνω του στην πλάτη τα αρχικά των Σικάγο Μπουλς και των Ντιτρόιτ Πίστονς, αλλά και το DR, τα αρχικά του. Ένα ασημένιο κασκόλ δεμένο μπροστά, λευκά παπούτσια του τένις και μια καρφίτσα προς τιμή του Τσακ Ντέιλι.

Ο The Worm ανήκει πια κι επισήμως στο πάνθεον του μπάσκετ. Εκεί που είναι η θέση του δικαιωματικά. Απλώς και μόνο γιατί ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Ο Ρόντμαν δεν μάσησε τα λόγια του στην τελετή. Τα είπε όλα. Από τους 4 ανθρώπους που «μπορεί πάντα να εμπιστεύεται» ως την παραδοχή ότι είναι κακός πατέρας, κακός γιος, κακός σύζυγος, από τις ευχαριστίες στον Ντέιβιντ Στερν «μόνο και μόνο που με άφησε να είμαι σήμερα στο κτίριο» ή που τον ανέχτηκε σε όλη του την καριέρα μέχρι το «δεν έπαιξα ποτέ μπάσκετ για τα λεφτά». Αυτός ήταν ο Ντένις Ρόντμαν. Και αν η εισαγωγή στο Hall of Fame ήταν το τελευταίο κεφάλαιο σε μια πλούσια μπασκετική καριέρα, τότε ήταν ακριβώς ο επίλογος που έπρεπε όπως έπρεπε. Μόνο και μόνο ο λόγος του θα δείχνει για πάντα ότι ο Ρόντμαν μιλούσε από καρδιάς, θα είναι απόδειξη του λόγου που ο The Worm είχε πάντα τόσο πολλούς φανατικούς οπαδούς. Και θα είναι για πάντα το μέτρο σύγκρισης για κάθε συναισθηματικό λόγο εισαγωγής στο Hall of Fame.

Από την αρχή τα μάτια του γέμισαν με δάκρυα και χρειάστηκε τρεις προσπάθειες για να ξεκινήσει, την συγκινητική του ομιλία. Πρώτη φράση που βγήκε από το στόμα του  «δεν έπαιξα το παιχνίδι για τα λεφτά. Δεν έπαιξα το παιχνίδι για να γίνω διάσημος. Αυτό που βλέπετε εδώ είναι περίπου μια ψευδαίσθηση, είμαι αυτός που θέλει να είναι γεμάτος χρώματα». Ο επίλογος όπως του άξιζε. Ευγνώμων που είναι ακόμα ζωντανός, με δάκρυα για τη μητέρα του και μια αγκαλιά από τον Φιλ Τζάκσον που στεκόταν δίπλα του σε όλο τον λόγο: «Για πολλά χρόνια έκαιγα το κερί και από τις δύο πλευρές. Γι’ αυτό και εκπλήσσομαι που είμαι ακόμα εδώ». Εδώ ζωντανός, όχι εδώ στο Hall of Fame. Και, πια, για πάντα «ζωντανός» στο πάνθεον του μπάσκετ.

Παρακολουθείστε την ομιλία του Ντένις Ρόντμαν στο Hall of Fame …

#Ροντμαν