Για ποια μπάλα μιλούσε ο Οσίμ ;;;

του Γιώργου Μπεκιάρη

Άτιμη μπάλα! Τα έλεγε ο συμπαθέστατος Όσιμ! Μόνο που εκείνος μιλούσε για την άλλη μπάλα. Την ασπρόμαυρη. Επειδή όμως μπάλα είναι και η πορτοκαλί με τα σπυριά, σίγουρα αξίζει και αυτή (ίσως και περισσότερο) τον χαρακτηρισμό του γνωστού προπονητή. Γιατί; Μα γιατί μπορεί να κρίνει ένα παιχνίδι στο τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου. Να είσαι χειρότερος και επειδή ο αντίπαλος αδυνατεί να βάλει 1 πόντο παραπάνω και να τελειώσει το ματς, να σου δώσει ελπίδα να πάρεις κάτι που ίσως δεν άξιζες με την απόδοσή σου. Το έκανε πολλάκις η Εθνική, παλαιότερα οι Σοβιετικοί, το κάνουν κατά καιρούς ήρωες όπως ο Πλάνινιτς πρόσφατα.

Η πορτοκαλί μπάλα όμως μπορεί να είναι π.. με χίλιους δύο τρόπους: να είσαι καλός, αλλά να χάσεις τις βολές, να είσαι καλός, αλλά άστοχος, να μην είσαι για ήττα, αλλά ο αντίπαλος να τα βάζει από παντού.. Ώπα! Καλά είσαι, σβήσε! Το χθεσινό παιχνίδι, έτσι όπως πήγε, θα το έχανε ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ προπονητής του Παναθηναϊκού. Βεβαίως ο Πεδουλάκης έχει ευθύνες, αλλά τι άμυνα να παίξεις όταν ο ένας Αμερικανός εκτοξεύτηκε από τους 7 πόντους μέσο όρο στους 20 (Τούλσον) με 4/5 τρίποντα αρχικά, και ο άλλος τα έβαζε όλα και από τα 8 μέτρα στο 4ο δεκάλεπτο (Κάνερ-Μέντλεϊ); Λίγα πράγματα μπορείς να κάνεις, θα πω εγώ. Ακόμα και σε μικρές φάσεις, όπως ένα ριμπάουντ που κατέληγε μετά από καραμπόλες στους Ανδαλουσιάνους έδειχνε ότι είχαν το μομέντουμ, που τους απογείωσε στην τέταρτη περίοδο.

Δεν έχω λόγο να δικαιολογήσω ούτε τον Παναθηναϊκό, ούτε τον Πεδουλάκη. Δεν δέχομαι ας πούμε ότι οι πράσινοι ήταν κουρασμένοι από τον τελικό κυπέλλου. Από τα ταξίδια; Ίσως.. Όμως αυτό δεν δικαιολογεί τα παιδαριώδη λάθη του Διαμαντίδη (κάκιστος χθες, κυρίως σε άμυνα), τον ανεπίτρεπτο φόβο του Μπράμος, τα βήματα του Λάσμε. Και δεν μπορώ να δικαιολογήσω τον Άρτζι που για ακόμη μια φορά δεν είχε Plan B σε παιχνίδι που στράβωσε. Ούτε time-out δεν πήρε. Περίμενε μερικά άστοχα σουτ να αποσυντονίσουν την Μάλαγα, σε ένα ματς που η ομάδα του δεν έπαιξε και την γνωστή της άμυνα, έπαιξε με τις πιθανότητες, έχασε.

Πρέπει να παραδεχτούμε όμως ότι, όσο κρύο αίμα και να έχει μια ομάδα, βλέποντας τους αντιπάλους να βλέπουν το καλάθι σαν βαρέλι, ωκεανό ή οτιδήποτε αχανές σκεφτείτε δεν μπορεί να παίξει ψύχραιμα. Τι θα έπρεπε να κάνει; Δύσκολη απάντηση! Καταρχάς, όσο και αν φαίνεται περίεργο, με δεδομένη την αστοχία του τριφυλλιού από μακριά ο Πεδουλάκης δεν έχει πλάνο για την περίπτωση που η ομάδα του είναι εύστοχη από την αρχή! Τότε φαίνεται ότι οι πράσινοι ξεχνάνε την άμυνα σήμα κατατεθέν τους και δύσκολα τη βρίσκουν μέσα στο παιχνίδι. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η έλλειψη πλάνου όταν τα πράγματα στραβώνουν, είτε επειδή ο αντίπαλος είναι καλύτερος είτε αν είναι πιο τυχερός και βρίσκει πάτημα να δράσει (όπως χθες).

Τι πρέπει να κάνει από δω και πέρα; Αυτό είναι το μόνο εύκολο! Να κερδίσει τα ματς στην έδρα του αρχικά, με πρώτο το ντέρμπι με τον αιώνιο για να περάσει. Και έπειτα αν μπορέσει να βρει έναν ακόμη τρόπο επίθεσης. Και προπαντώς, να μην παραμελεί την άμυνα, για να πνίξει την επόμενη Μάλαγα που θα βρει στον δρόμο του.

ΥΓ Ο Τζέιμς Γκιστ έδειξε και χθες γιατί είναι, μετά τον Διαμαντίδη, ο πολυτιμότερος παίκτης του φετινού Παναθηναϊκού.

#ΑργύρηςΠεδουλάκης