Έτσι δεν πάει πουθενά…

Εκεί που όλα φαίνονταν ρόδινα και ονειρεμένα τον τελευταίο μήνα για τον Παναθηναϊκό από την μια στιγμή στην άλλη οι πράσινοι έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια. Η ήττα προέρχεται από την καλύτερη αυτή την στιγμή ομάδα στην Ευρώπη, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία όπως δεν αποτελούσε ούτε για τον Ολυμπιακό το χαστούκι που δέχτηκε στο ΣΕΦ.

Μία εντός έδρας ήττα πάντα πονάει περισσότερο, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από μία εκ των ανταγωνιστών για την κατάληψη της πρωτιάς. Ο Παναθηναϊκός προβλημάτισε ξανά με την εμφάνιση του, αφού κατάφερε να ηττηθεί από μία κακή Μπαρτσελόνα.

Με τον Ναβάρο να είναι εντός εκτός και επί τ’ αυτά, αιφνιδιάστηκαν περισσότερο οι πράσινοι παρά οι Καταλανοί, οι οποίοι σαν μία γνήσια μεγάλη ομάδα βρήκαν λύσεις από αλλού. Στον Παναθηναϊκό μπορούν να υπερηφανεύονται ότι σταμάτησαν τον Ναβάρο, αλλά την ίδια ώρα θα πρέπει να προβληματιστούν γιατί δεν πήραν σε κανένα σημείο το προβάδισμα κόντρα σε μία ομάδα που έπαιζε χωρίς το μεγάλο της αστέρι.

Αυτό όμως που πόνεσε τους πράσινους είναι η αδυναμία τους να παίξουν χωρίς τον μεγάλο τους αρχηγό. Ο Μήτσος σήμερα μαζί με τον Λάσμε ήταν εξαιρετικοί, ωστόσο οι εκλάμψεις του Μασιούλις και του Φώτση δεν ήταν αρκετές ώστε να γλυτώσουν τον Παναθηναϊκό από την δεύτερη συνεχόμενη ήττα. Όσο καλός κι αν είναι ο αρχηγός η ομάδα δεν είναι μόνο αυτός… Χρειάζεται βοήθεια… Αμυντικά η ομάδα τα πήγε περίφημα, ωστόσο επιθετικά θύμισε ξανά τον Παναθηναϊκό της πρώτης φάσης χωρίς αρχή και τέλος με τον Μήτσο να πρέπει να κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί η ομάδα του κοντά στο σκορ.

Σημασία τώρα έχει οι πράσινοι να συνέλθουν άμεσα αφού η επιτυχία από την αποτυχία δεν απέχουν καθόλου, και ο Παναθηναϊκός του 3-0 είναι πλέον στο 3-2 και ταξιδεύει στην Ισπανία για να αντιμετωπίσει την πάντα επικίνδυνη και υπολογίσιμη Μάλαγα.